W środę wieczorem 4-go sierpnia 2021 roku zmarła nasza  ukochana nauczycielka i wychowawczymi Pani Teresa Perko.

Niektóre osoby z naszej klasy były z nią od 1955 roku tj od V klasy II Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku-Wrzeszczu. Większość z nas dołączyła w roku 1958, w VIII klasie.

Wśród raczej już doświadczonych nauczycieli szkoły, nasza p.Teresa wyróżniała się młodością i sportową energią. I to się nie zmieniło aż do matury. Wszyscy uwielbialiśmy naszą polonistkę i wychowawczynię za życzliwy stosunek, atmosferę na lekcjach i metody nauczania.

Poza zajęciami lekcyjnymi łączyły nas wycieczki do Zamku w Malborku, do Stoczni Gdańskiej na wodowanie statku, czy na wzgórza przy Jaśkowej Dolinie.

Bawiliśmy się wspólnie na studniówce i balu maturalnym w 1962 roku w auli naszej szkoły. 

II Liceum Ogólnokształcące opuszczaliśmy zachowując dla naszej wychowawczyni i nauczycielki szacunek, wdzięczność i miłe wspomnienia.

Mijał czas, wielu z nas ukończyło studia, założyło rodziny, ale nigdy nie zapomnieliśmy wspaniałych lat szkolnych i Pani Perkowej.

Nasza klasa „B” zawsze trzymała się razem, spotykając się w grupkach i utrzymując bezpośredni kontakt. Nic dziwnego, że w pewnym momencie, już jako dorośli ludzie, zapragnęliśmy odświeżyć naszą znajomość z Panią Teresą.

Tak więc od 1987 roku rozpoczął się  nowy etap naszych kontaktów z  wychowawczynią.

Wspólnie uroczyście obchodziliśmy 25 rocznicę otrzymania matury.

Podobnie świętowaliśmy co 5 lat kolejne rocznice aż do 50-lecia ukończenia szkoły w 2012 roku. Byliśmy zachwyceni jej energią, zawsze uśmiechniętą twarzą, chęcią dyskutowania i dźwięcznym głosem. W jej pięknym domku w Kamiennym Potoku  była zawsze kawa, ciasto, wino i sympatyczne rozmowy. Nie sądziliśmy, że nasze spotkanie w lutym 2020 roku będzie już ostatnim.

W czasie pandemii kilkoro z nas spotkało się z panią Teresą mimo, że już mocno zaczęło szwankować jej zdrowie.

Kontakt telefoniczny utrzymywaliśmy do końca, przeżywając bardzo informacje o pogarszającym stanie jej zdrowia.

Wiadomość o śmierci naszej drogiej nauczycielki przyjęliśmy z dużym smutkiem, zdwajając sobie sprawę z tego, że z naszego już seniorskiego życia zniknęła osoba tak przez nas szanowana i nam bliska.

Jest nam niezmiernie przykro że nasza ulubiona wychowawczyni odeszła i że już się nie spotkamy

 

                                              Wychowankowie

                                          uczennice i uczniowie II LO

                                               z lat 1955-1962